Deze vraag kan aangevuld worden met het gebruik van alle Social Media toeters en bellen waarmee we om de oren geslagen worden. Hyves, Facebook, Twitter etc.

Regelmatig worden hele Twitterdiscussies gevoerd over Bloggen en hoe je zoveel mogelijk bezoekers naar je blog kunt krijgen. Op zich een prima discussie voor de groep die veel bezoekers nodig heeft maar die discussie zette me wel aan het denken (stopt dat nou nooit?). Dus maar weer achter het toetsenbord gekropen om de motivatie in ieder geval voor mezelf helder te krijgen.

Dit is dus ook weer een persoonlijk verhaal waarin ik probeer te verwoorden waarom ik doe wat ik doe. Bij mij begint vrijwel alles op experimentele basis en tijdens zo’n experiment stel ik vast of ik hieraan een vervolg wil geven. Zo ben ik ook ooit begonnen met het schrijven van korte tekstjes. In het DOS tijdperk sloeg ik deze tekstjes, die overal over konden gaan, lokaal op en uiteindelijk zijn ze in de vuilnisbak beland. Dit veranderde met de komst van Internet. Eerst vrij lang gezocht naar een modus om deze teksten te filteren maar omdat dat niet lukte beperkte ik me tot het publiceren van handleidingkjes. De overige teksten bleef ik schrijven maar kregen uiteindelijk dezelfde bestemming als die in het DOS tijdperk. 

Toen kwam het Bloggen. Mensen maakten elkaar deelgenoot van zo’n beetje alles wat ze bezighield en sommigen wisten daarmee een grote schare lezers aan zich te binden. En jawel, het bloggen werd een hype. Inmiddels kunnen we alles aan elkaar knopen zodat de nieuwe blogs automatisch op Hyves en Facebook verschijnen, rondgetwitterd worden, op RSS lezers verschijnen etc. En wanneer je dat doet gebeuren er dingen waarvan je je afvraagt of je dat wel wil:

• Volslagen onbekenden gaan je volgen
• Je wordt kritischer op jezelf en je uitingen
• Je gaat tips voor succesvol bloggen volgen

Daarmee komen ook de momenten waarop je zou willen dat je die media kon benaderen op een manier waarop mijn vrouw dat bijvoorbeeld doet. Gewoon met vier volgers delen dat je vanmiddag lekker naar de kapper gaat. Niets hoogdravends en opgeklopts maar gewoon leuk. Ik durf dat al niet meer omdat ik er van overtuigd ben dat een paar critici zich hardop gaan afvragen of dat wel de bedoeling is…