Sinds een paar werken zijn we er helemaal klaar voor. Alle lijsten van de kraamzorg,
de verloskundigenpraktijk, het consultatiebureau, “Ouders van Nu”,
Prenatal etc. hebben we drie keer nagelopen en volgens mij hebben we alles.
Bij twijfel doen we niet moeilijk, gewoon conform de diverse richtlijnen e.e.a.
aangevullen.
Ook konden we inmiddels terecht bij de thuiszorgwinkel voor bedverhogers en
dat soort zaken. Grappig om ineens in een hoogslaper te slapen.
Wat ook buitengewoon jolig is, is dat Daan er langzamerhand niet meer zelf in
slaagt om haar benen te scheren. We willen natuurlijk niet dat Daan tijdens
de bevalling met van die harige stelten ligt. Om die reden kreeg ik laatst de
eer om Daans benen te ontdoen van overtollige haargroei. Juist het feit dat
dit soort dingen haar steeds afhankelijker maakt, maakt het voor mij natuurlijk
extra leuk.
Kortom, eigenlijk zijn we er gewoon helemaal klaar voor. Blijft natuurlijk een
aantal restpunten over die nog wel voor enige stress zorgen:
* Eigenlijk had ik plinten in de woonkamer willen leggen zodat de kraamvisite
zich kan verbazen over onze perfect afgewerkte woonkamer maar helaas, allerlei
omstandigheden (waaronder de griep) hebben een verschuiving van de voorbereidende
werkzaamheden tot gevolg gehad. Toch lullig wanneer we wel die plintjes hadden
gehad maar de babykamer nog een stuk braakliggende kamer was geweest.
* Het huis had inmiddels helemaal gesopt en geboend moeten zijn maar misschien
geeft ons Ukkie ons komend weekend nog de gelegenheid om e.e.a. in te halen.
Zo niet, roeien we maar met de riemen die we hebben.
Tot nu toe hebben we ons volledig gericht op de bevalling en wat daarmee samenhangt
maar alles wat daarna komt is voor ons nog een groot duister gebied. Dit terwijl
de hele kinderwens erop gebaseerd is dat we er ook iets voor terug krijgen.
Zo wil ik in eerste instantie weten hoe jong je kunt beginnen met de babytraining
t.a.v. huishoudelijke activiteiten zoals wassen, strijken, stofzuigen en de
tuin onderhouden. Als je daar vroeg genoeg mee begint heb je tenminste nog kans
dat je een positieve “return on investment” tegemoet kunt zien voordat
het kind het ouderlijk nest verlaat (wie zaait zal oogsten) 😉
Wat dus over blijft is het afwachten wanneer de kleine zich meldt. Gelukkig
zijn we dankzij de diverse cursussen inmiddels optimaal voorbereid op wat ons
te wachten staat en als ik het allemaal mag geloven staat ook a.s. pappa e.e.a.
(zowel fysiek als psychisch) te wachten tijdens de diverse fasen van de bevalling:
* Als Daan rugweeën krijgt, geef dan stevige tegendruk op haar onderrug
zodat je de weeën als het ware naar voren duwt. Nuchter beredeneerd zou
dat dus betekenen dat je het probleem alleen maar verplaatst maar qua gevoel
lijkt dat anders te werken.
* De kans is groot dat Daan een zg. mopperfase krijgt waarbij je als manlief
niets goed kunt doen. Aangezien dat de eerste mopperfase van Daan zou worden
sinds ik haar ken, denk ik dat dat weleens een schok zou kunnen worden…
* Van mij wordt verwacht dat ik Daan “coach” tijdens het hele
proces waarbij ik er voor moet waken dat ik bepaalde dingen niet zeg of doe
zoals het stellen van de geijkte vragen als: “Gaat het nog?” of
aanmoedigingen in de trant van: “nog even volhouden schat”. Logisch
dat je met dat soort vragen/opmerkingen een ram kunt verwachten. Wat wel helpt
is Daan met de ademhaling begeleiden door zelf ook ritmisch mee te puffen.
2 handicaps die ik hierbij moet overwinnen: Als ik op mijn ademhaling ga letten
krijg ik last van hyperventilatie en als ik iets ritmisch moet doen zoals
dansen, vallen er over het algemeen gewonden…
Kortom, ook voor pappa wordt dit nog een hele klus. Gelukkig zal mijn schoonmoeder
aanwezig zijn om met name mij door de bevalling te slepen. Grè: dat natte
washandje mag je bij mij wel gebruiken als Daan dat niet ziet zitten 😉