Sinds maart dit jaar rij ik iedere dag op en neer naar Amsterdam waarbij ik de eerste 10 kilometer heerlijk door de polder kan toeren. Dat was ook het moment waarop de winter langzaam plaats maakte voor de lente. Tijdens de eerste mooie lentedagen genoot ik van de dartelheid van de lammetjes. Dagenlang kon ik iedere dag weer genieten van al die frivoliteit. Maar als je een aantal dagen naar dat tafereeltje aan het kijken bent gaan ook andere zaken je opvallen. De volwassen schapen die om die lammetjes heen hangen zijn ergens hun dartelheid verloren.
In de maanden die daarop volgden ben ik me gaan afvragen waar ik zelf mijn dartelheid verloren ben maar dat is moeilijk vast te stellen. We zijn in onze huidige samenleving immers bezig om onze kroost zo snel mogelijk van iedere vorm van onaangepast gedrag te ontdoen. Gemiddeld denk ik dat de overgang naar de middelbare school voor velen het moment is waarop het leven echt serieuze vormen gaat aannemen. Voor een grote groep komt dat moment nog eerder omdat deze groep met omstandigheden te maken krijgt die een bepaalde druk opleggen. Een interessantere vraag dan de vraag waar we onze speelsheid verliezen, is de vraag hoe we daar zoveel mogelijk van terugkrijgen. En dat is iets waar ik (we) de afgelopen 2 maanden mee bezig zijn geweest.
Ik stipte ‘m net al aan: de complexiteit van de samenleving dwingt ons om zo’n beetje alles serieus te nemen; we hebben te maken met onze hypotheek die ons dwingt om aan het werk te blijven met minimaal het huidige salaris en als het even kan nog iets meer. Hierdoor worden we weer gedwongen op een zo hoog mogelijk niveau te functioneren waardoor ook de werkdruk weer toeneemt. En mocht je een beleggingshypotheek hebben (gehad) gaan ineens alle ontwikkelingen in de wereld een rol spelen in jouw financiële situatie. Mocht je op dit alles vervolgens onbezonnen reageren door een actie waarmee je je frivoliteit een kans wil geven wordt deze bruut de kop ingedrukt door onze doorgeslagen en inconsequente regeltjescultuur. Ff een zijstapje met een voorbeeldje: Het niet opruimen van de hondenpoep komt je op een boete te staan. Ook wanneer dat op plekken plaatsvindt waar geen mens er last van heeft. Op zich nog terecht maar met een paard dat midden op straat staat te schijten (en da’s in de regel niet weinig) kan de ruiter gewoon ongestraft doorrijden. Andere voorbeelden vind je verder wel op deze site. Goed, ik ga me daar dan weer kwaad om maken wat mijn onbezorgdheid weer geen goed doet.
Tijd voor maatregelen!
Alles wat ik hiervoor geschreven heb wekt de indruk dat ons leven een ware hel is. Ik kan je geruststellen, dat is niet het geval. Wel hebben we een aantal maatregelen getroffen om de complexiteit van ons leven terug te dringen en daarmee een stukje zorgeloosheid terug te krijgen. Sommigen kiezen ervoor om het leven rigoureus om te gooien maar dat gaat ons te ver. Daarom hebben we onze financiële huishouding op z’n kop gezet en opgeschoond en het risico op onvoorziene uitgaven enigszins ingeperkt. Verder wil ik me bij de aanschaf van consumptiegoederen vaker gaan afvragen waar ik nu echt plezier aan beleef. Als ik op dit moment aan mijn vrouw zou vragen waar ze meer plezier aan denkt te beleven, een motor of een nieuw bankstel, hoop ik dat ze voor de motor zal kiezen. Tot slot kies ik voor een bepaalde gelatenheid wanneer de zoveelste snelheidsbekeuring in de bus valt en probeer ik mezelf voor te houden dat ik ben wie ik ben:
Een voorbeeldburger die het kind in zichzelf niet helemaal kan en wil loslaten. En in die wetenschap wordt de zorgeloosheid ineens een stuk groter!